Tadeusz Tarłowski

01/09/1909 – 29/12/1971

IMIĘ:  Tadeusz

NAZWISKO: Tarłowski

IMIĘ OJCA: Feliks

IMIĘ MATKI: Antonina

NAZWISKO RODOWE MATKI: Złotnik

DATA URODZENIA: 01/09/1909

MIEJSCE URODZENIA: Iłża (pow. Radom, woj. kieleckie)

DATA ŚMIERCI: 29/12/1971

MIEJSCE ŚMIERCI: Dębno Lubuskie

SŁUŻBA W LASACH PAŃSTWOWYCH:

Tadeusz Tarłowski w 1929 r. ukończył z wyróżnieniem Państwową Szkołę dla Leśników w Zagórzu koło Kłobucka (obecnie woj. śląskie) i został skierowany od 01.10.1929 r. na staż do nadleśnictwa Mosty (pow. Grodno, woj. białostockie). Do września 1939 r. Pan Tadeusz był zatrudniony w Lasach Państwowych podlegających Dyrekcji w Wilnie.
Po wybuchu II wojny światowej i powrocie z internowania na Litwie w okresie listopad-grudzień 1939 r. pracował pod okupacją sowiecką jako brakarz i zastępca naczelnika Lesouczastka Żołudek – Lespromchoz Lida. W miesiącach styczeń-luty 1940 r. był leśniczym lasów Żołudek – Laschos Szczuczyn, okręg Lida.
Po zakończeniu II wojny światowej i powrocie do Polski Tadeusz Tarłowski w latach 1946-1968 pracował w Lasach Państwowych na Ziemiach Odzyskanych/Zachodnich, w tym :
– od 1947 do lipca 1949 roku był pierwszym po II wojnie nadleśniczym w Nadleśnictwie Rudawa (utworzonym w 1945 roku z części przedwojennych nadleśnictw w miejscowościach Suszka i Sporysz, o pow. 7673 ha)
01.09.1955-31.10.1957 – pracownik Nadleśnictwa Tabórz (Łukta, pow. Ostróda, obecnie RDLP Olsztyn)
1958 – pracownik rejonu Lasów Państwowych w Słupsku
1959-1960 – pracownik Nadleśnictwa Niedźwiady koło Chojnic (obecnie ta sama nazwa, RDLP Szczecinek)
1961 – pracownik Nadleśnictwa Janowo koło Szczecinka (obecnie leśnictwo w Nadleśnictwie Szczecinek, RDLP Szczecinek)
1962-65 – pracownik Nadleśnictwa Chociwel koło Stargardu Szczecińskiego (obecnie Nadleśnictwo Dobrzany, RDLP Szczecin)
1965-1967 – pracownik Nadleśnictwa Widzieńsko koło Goleniowa (obecnie Leśnictwo Widzieńsko w Nadleśnictwie Goleniów, RDLP Szczecin).

REPRESJE (WIĘZIENIA/OBOZY/INNE):

Internowany na Litwie w okresie 20.09-listopad 1939 r. w Olrele (?) i Birsonas. Zwolniony w listopadzie 1939 r. powraca do domu. W lutym 1940 r. aresztowany w nadleśnictwie Żołudek wraz z żoną Apolonią i bratem Janem ( któremu szczęśliwie udało się uciec z punktu zbornego). Małżeństwo deportowano do 17-go Łagier punktu, gdzie przymusowo pracowało do maja 1940 roku. Od maja do czerwca 1940 r. Pan Tarłowski wykonywał pracę fizyczną jako drwal w Lesouczastku Uść-Czernaja, posiołek Diedowka, rejon Gajny w obwodzie Mołotowskim. Od października 1941 r. do lutego 1942 r. był pracownikiem fizycznym w RYB Zawod Urga nad Morzem Aralskim. Ostatni kontakt z żoną Apolonią Pan Tadeusz miał we wrześniu 1941 r., gdy skierował się na południe ZSRR. Niestety nie udało mu się ustalić jej dalszych losów, po wojnie została uznana za zaginioną.

SŁUŻBA WOJSKOWA LUB KONSPIRACYJNA:

Tadeusz Tarłowski brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. w walkach z Sowietami w dniach 17.09-20.09.1939 r. w składzie Batalionie Korpusu Ochrony Pogranicza „Orany”, kiedy to Batalion był zmuszony przekroczyć granicę z Litwą.
W wyniku tzw. „amnestii” dla obywateli polskich w ZSRR z 1941 r. Pan Tarłowski 17.02.1942 r. wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i został przydzielony do 20 Pułku Piechoty 8 Dywizji Piechoty i wraz z tym pułkiem został ewakuowany do Iranu. Następnie uczestniczy w transporcie części żołnierzy polskich ze Środkowego Wschodu do Wielkiej Brytanii, gdzie przybywa 06.12.1942 r. i zostaje przydzielony do 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej. Wraz z Pułkiem bierze następnie w dniach 17.11.1944-21.01.1945 udział w kampanii wojsk polskich pod dowództwem brytyjskim na terenie Belgii i Holandii. 09.02.1945 r. został ewakuowany do szpitala w Wielkiej Brytanii. Dnia 09.03.1945 r. został przydzielony do Ośrodka Zapasowego 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka. Po zwolnieniu ze służby repatriował się do Polski.

POSIADANE ODZNACZENIA:

odznaczenia brytyjskie : 1939-45 Star, France and Germany Star, Defence Medal, War Medal 1939-1945

POZOSTAŁE INFORMACJE:

W czasie dzieciństwa Pana Tadeusza jego rodzina opuściła Ilżę, gdzie jego ojciec Feliks i dziad Teofil byli kowalami, i osiedliła się w Jędrzejowie koło Kielc. Jego ojciec podjął pracę w warsztatach na jędrzejowskiej kolejce wąskotorowej. Tadeusz tymczasem uczęszczał do Szkoły Powszechnej Męskiej im. św. Stanisława [Kostki] w Jędrzejowie. 04.07.1926 r. wraz z innymi uczniami podpisał Polską Deklarację o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych w 150 rocznicę Deklaracji Niepodległości.
W okresie świąt Bożego Narodzenia 1930 r. ożenił się z Apolonią (rocznik 1913), Białorusinką spod Grodna. W listopadzie 1931 roku małżeństwu urodziła się córka Regina Barbara Tarłowska (zm. ok. 1938/39, Nieciecz pow. Lida).
Pan Tarłowski po powrocie do Polski po II wojnie światowej i pomimo wielu starań nie odnalazł żony Apolonii. Ożenił się ponownie (Urszula Tarłowska), małżeństwo miało córkę Jadwigę (ur. 1960 r.). Pan Tadeusz zmarł w roku 1971 w Piaskach koło Cedyni (pow. Gryfino, woj. zachodniopomorskie) i został pochowany na cmentarzu w Dębnie Lubuskim.

źródło danych : archiwum rodzinne Jagody Augustyniak; „Historia Nadleśnictwa Niedźwiady”