Stefan Bensch

23/03/1917 – 28/05/1997

IMIĘ:  Stefan

NAZWISKO: Bensch

IMIĘ OJCA: Stefan

IMIĘ MATKI: Julia

NAZWISKO RODOWE MATKI: Freitag

DATA URODZENIA: 23/03/1917

MIEJSCE URODZENIA: Trzebaw (pow. Poznań, woj. wielkopolskie)

DATA ŚMIERCI: 28/05/1997

MIEJSCE ŚMIERCI: Toruń

SŁUŻBA W LASACH PAŃSTWOWYCH:

W latach 1937-1939 student Wydziału Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego (urlop dziekański w marcu 1939 r. z powodu trudnej sytuacji materialnej rodziny). Od marca 1939 r. do wybuchu II wojny światowej pracownik Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu. W czasie wojny przebywał na terenie Generalnego Gubernatorstwa i pracował początkowo jako pracownik tartaku Podlipie koło Włoszczowej, a następnie jako leśniczy w lasach kieleckich – Nadleśnictwo Nieznanowice, następnie Włoszczowa, gdzie zaangażował się w latach 1941-1945 w pracę konspiracyjną w Armii Krajowej. Po zakończeniu wojny Pan Bensch od 15.04.1945 r. powrócił do pracy w Dyrekcji Lasów w Toruniu. Od 17.07.1947 r. uczestniczył w I Ogólnopolskim kursie dla nadleśniczych (jedynie 36 osób z całej Polski), który zakończył się pod koniec lata 1947 r., a który Pan Bensch ukończył z I lokatą. Był długoletnim (w latach 1947-1981) pracownikiem Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu – w latach 08.1947-1954 nadleśniczy: Ostromecko, Miradz, Osie; w kolejnych latach po powrocie do Torunia z uwagi na dzieci pracował w Rejonie Lasów, a od 1958 r. w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w Toruniu na stanowisku inspektora obwodowego i głównego specjalisty ds. BHP. 01.01.1981 r. przeszedł na emeryturę. W 1964 r. Pan Bensch ukończył przerwane wojną studia na Wydziale Leśnym – w Akademii Rolniczej w Poznaniu. Od 1945 r. członek Związku Zawodowego Pracowników Leśnych.

REPRESJE (WIĘZIENIA/OBOZY/INNE):

W styczniu 1944 r. aresztowany wraz z innymi 19 leśnikami przez Niemców w trakcie zaimprowizowanej narady leśników z lasów włoszczowskich. Miało to związek z planowaną na te dni przez Niemców wielką obławą partyzantów na tym terenie. Grożono im, że jeśli jakikolwiek żołnierz niemiecki zginie lub będzie ranny w obławie, oni jako zakładnicy zostaną zlikwidowani (do walk nie doszło dzięki wcześniejszemu ostrzeżeniu nadleśnictw i wyjściu oddziałów partyzanckich z terenu obławy). Więziony i brutalnie przesłuchiwany w siedzibie Gestapo w Kielcach. Zwolniony po 10 dniach.

SŁUŻBA WOJSKOWA LUB KONSPIRACYJNA:

W latach 1936-1937 jako ochotnik ukończył Kurs Podchorążych Rezerwy przy 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w Poznaniu w stopniu plutonowego podchorążego. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. w szeregach 58 Pułku Piechoty Wielkopolskiej, w tym m.in. w obronie Warszawy. Po kapitulacji stolicy zbiegł z transportu kolejowego jeńców i powrócił do domu w okolicach Poznania. W maju 1940 r. ze względów bezpieczeństwa przedostał się na teren Generalnego Gubernatorstwa.
01.1941-19.01.1945 – żołnierz Okręgu ZWZ-AK Kielce ps. „Wrzos”. Został zaprzysiężony w styczniu 1941 r. przez nadleśniczego – por. Franciszka Kaczmarka (ps. „Kornet”). Plutonowy „Wrzos”, dowodząc jako komendant placówką AK Ludynia Obwodu AK Włoszczowa, współpracował m.in. z oddziałami kpt M. Tarchalskiego (ps. „Marcin”) i Z. Szpaka (ps. „Stefan”) działającymi w lasach włoszczowskich, a jego bezpośrednim przełożonym był ppor. „Przebój”. Jego zadaniem była także obserwacja niemieckich transportów wojskowych na trasie Częstochowa-Kielce, zbieranie informacji o kontrybucjach oraz działaniach żandarmerii niemieckiej i Gestapo, przeprowadzanie oddziałów ZWZ-AK w bezpieczne rejony stacjonowania itp.

POSIADANE ODZNACZENIA:

Medal Wojska po 1,2,3 i 4 (Londyn, 15.08.1948 r.), Krzyż Partyzancki (1983 r.), Krzyż Armii Krajowej (Londyn, 02.04.1985 r.), Odznaka Pułkowa 74 Pułku Piechoty AK Ziemi Częstochowskiej, Włoszczowskiej i Radomszczańskiej.

POZOSTAŁE INFORMACJE:

Rodzice Pana Stefana Benscha byli nauczycielami szkoły powszechnej na terenie Wielkopolski. On sam ukończył Państwowe Gimnazjum w Poznaniu w 1936 r., zdając egzamin dojrzałości. W marcu 1945 r. wraz z żoną i synkiem, po zajęciu terenów Kielecczyzny przez Armię Czerwoną, powrócił do Torunia. W 1981 r. awansowany do stopnia kapitana. Aktywny w środowiskach kombatanckich, w pracy z młodzieżą. Zmarł w 1997 r. i został pochowany na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Toruniu – sektor VIID3_28, rząd 5, grób 2.