Leonard Karolewski

31/10/1908 – 18/11/1982

IMIĘ:  Leonard

NAZWISKO: Karolewski

IMIĘ OJCA: Franciszek

IMIĘ MATKI: Konstancja

NAZWISKO RODOWE MATKI: 

DATA URODZENIA: 31/10/1908

MIEJSCE URODZENIA: pow. Mogilno

DATA ŚMIERCI: 18/11/1982

MIEJSCE ŚMIERCI: Legnica

SŁUŻBA W LASACH PAŃSTWOWYCH:

Leonard Karolewski urodził się w 1908 r w Gnieźnie w rodzinie kolejarskiej, podjął jednak decyzję o związaniu swoich losów z leśnictwem, podejmując naukę w szkole leśnej w Margoninie, którą ukończył w 1930 r. Pierwszą pracę podjął w leśnictwie Promna w okolicach Gniezna.

Po odbyciu służby wojskowej w Poznaniu i założeniu rodziny, Leonard Karolewski objął posadę leśniczego administracyjnego w Nadleśnictwie Mszano w okolicach Brodnicy zamieszkując w wyznaczonej leśniczówce Malki. W 1938 r awansował na sekretarza Nadleśnictwa Leśno.

Po zakończeniu Kampanii Wrześniowej, w październiku 1939 otrzymał od niemieckiej administracji polecenie przeniesienia się wraz z rodziną do znajdującej się nieopodal Leśna leśniczówki Strębaczno i podjęcia pracy w charakterze pomocnika najbliższego leśniczego. W kolejnych latach do 1942 r. pracował m.in. przy wyrębie lasu.

Po zakończeniu wojny i powrocie do Polski Karolewski zgłosił się do DLP w Toruniu w sprawie zatrudnienia – otrzymał wówczas posadę leśniczego w Nadleśnictwie Świt w Borach Tucholskich. Po reorganizacji Lasów Państwowych w 1953 r zwrócił się do Dyrekcji o przeniesienie ze Świtu, uzasadniając prośbę powodami rodzinnymi – zaproponowano mu pracę w Rejonie Lasów Państwowych we Włocławku, którą podjął i wykonywał aż do likwidacji Rejonów Lasów Państwowych w 1959 r.

Od 1959 r wykonywał pracę leśniczego administracyjnego Nadleśnictwa Miradz, prowadząc tam jednocześnie Koło Łowieckie. 10 lat później, w 1969 r Dyrekcja zaproponowała mu objęcie posady leśniczego administracyjnego w Nadleśnictwie Żołędów w okolicach Bydgoszczy. W Żołędowie pozostał aż do emerytury w roku 1975. Ostatnie lata życia spędził w Legnicy.

REPRESJE (WIĘZIENIA/OBOZY/INNE):

SŁUŻBA WOJSKOWA LUB KONSPIRACYJNA:

Karolewski został zmobilizowany w sierpniu 1939 r, brał udział w Kampanii Wrześniowej – w tym czasie jego rodzinę ewakuowano do Kutna. Po upadku Września uniknął niewoli i powrócił do swojej rodziny.

W 1942 r został przymusowo wcielony do Wehrmachtu. Po przeszkoleniu otrzymał przydział na front wschodni jednak ze względu na chorobę został ostatecznie wysłany na zachód Europy – znalazł się w Holandii a następnie we Francji. Służył w batalionie zaopatrzeniowym, z którego wraz z grupą Polaków, również wcielonych do Wehrmachtu siłą zdezerterował. Nawiązał kontakt z francuskim ruchem oporu i po weryfikacji został skierowany do Anglii gdzie trafił do dywizji dowodzonej przez gen. Stanisława Maczka. Po zakończeniu szlaku bojowego powrócił do Wielkiej Brytanii gdzie w Szkocji służył w polskim wojsku do czerwca 1946 r, następnie powrócił do Polski.

POSIADANE ODZNACZENIA:

POZOSTAŁE INFORMACJE:

Siostry Leonarda Karolewskiego Emilia i Aleksandra jeszcze przed wojną założyły rodziny i zamieszkały na Wołyniu w miejscowości Korzec. Podczas gdy ich mężowie zostali w 1940 r zamordowani w Katyniu, obie siostry wraz z dziećmi zostały deportowane do Kazachstanu gdzie Emilia zmarła. Druga siostra powróciła wraz z synem do Polski w 1945 r.

Brat Karolewskiego Zbigniew jako osiemnastolatek działał w Armii Krajowej; po wojnie otrzymał za to wyrok 7 lat ciężkiego więzienia, który w całości odbył we Wronkach. Drugi z braci Leopolda Edmund po wojnie podjął pracę leśniczego w Nadleśnictwie Tuchola.

Leonard Kowalewski miał czworo dzieci: Halinę (ur 1935), Andrzeja (ur 1942) oraz Wandę (ur 1948) i Bogumiłę (ur. 1949). Andrzej Kowalewski zginął w wypadku w wieku 5 lat w 1947 r.

Leonard Karolewski zmarł na nowotwór oskrzeli w listopadzie 1942. Jest pochowany w Legnicy.

Biogram opracowano na podstawie wspomnień córki Leonarda Karolewskiego Haliny zamieszczonych w Biuletynie RDLP w Toruniu nr 1/66/styczeń – marzec 2013